Na próżno szukać tu dokumentalistycznej wierności przedstawienia sytuacji i ludzi. Cykl orientalny to subiektywne spojrzenie oparte na zakorzenionych europejskich wyobrażeniach Dalekiego Wschodu. Orient widziany przez pryzmat zachwytu nad artefaktami – śladami człowieka z odległych miejsc i czasów.
Przefiltrowana przez oko malarza egzotyczna estetyka staje się pretekstem do budowy autonomicznej wizji rzeczywistości oswobodzonej z ram czasowych. Autor poszukuje w niej głównie uniwersalnych pierwiastków piękna człowieka – zarówno w wymiarze cielesnym, jak i niematerialnym – dotykając jego sfery emocji, relacji zaklętych w gest, pozę, symbol.
